O Gün Bugündür Nötrümdür

3. veya 4. sınıfa gidiyordum sanırım. 5 bile olabilir, bilemiyorum. Şubat tatili sonrası, okuldaki ilk günümdü. Hayatında heyecan arayan Sevinç Hocam (kendisine aramızda kısaca "orospu" diyoruz) tatilimizin nasıl geçtiğine dair bir kompozisyon istemişti. Beni bilen bilir sevgili dostlarım, ben gönül insanıyım, zorlama işlere gelemem. Sonunda "... bol bol kitap okudum, bol bol eğlendim :)))))" gibi cümlelerle bitirdim kompozisyonum. "Bol" kelimesini ikileme şeklinde, ilk defa bir ölçü birimi olarak görmüştüm o zaman.
Tahtaya tezcanlı sınıf arkadaşlarım çıktı. Hepsi de ne güzel yazıyordu o, kafasını gözünü yardığımın kompozisyonu. Sırf bunu yapmak için imal edilmiş gibiydiler. Tahtaya yaklaşık 10 tane öğrenci çıkmıştı ve hepsi de aynı yere gitmişti. Bir tek ben gitmemiştim o yere anlaşılan. "Sömeztır" diye bir yerden bahsediyorlardı. Kendileri anlattıkça içimde merak tufanı git gitde büyüyor, doludizgin atlılar gibi o küçücük yüreğimde çırpınıyordu. "Neverland gibi bir yer olsa gerek..." diye geçirdim içimden. Ancak herkesin gidip de beni çağırmaması gerçekten o minik kalbimi kırmıştı sevgili dostlarım. Küçük hüzüntüm iyicene alevlenmiş, "ulan bi insan beni de çağırır be allahsızlar!" boyutuna gelmişti ateşim. Neden çağırmadınız lan beni oraya? Ben de iyi, sevimli bir çocuktum. Ön cebimde her zaman katlanmış selpak taşırdım. Bir beni mi hakir gördüğünüz o Sömeztır'a!
O gün bugündür, "sömestr" kelimesine nötrümdür. 15 günlük bir zaman dilimine neden böyle afilli bir isim konur ki allaææşkına? Neden yani?
Bir keresinde de İznik'e gitmiştik. Sevinç Hocam (also knows as "orospu") "Meşrubat içecek olanlar kafeteryaya gitsin!" diye uyarmıştı bizi. Adını duyduğum ilk an içimde bir şeyler kanat çırpmaya başlamıştı. Ne de güzel ismi vardı nazlı yarimin... Sevdiceğime ulaşmak için anneanneme "Ananeeeğğ ananeeğğ bana mejrubad al noooluuuğr" diye kalbimden konuştum. Gözümde yaşlar birikmişti heyecandan. Çantasından bir aroma şeftali çıkartıp bana uzattı. Pipetini ise ağzıyla tek bir çekişte koparmayı ihmal etmedi. Adeta yıkılmıştım sevgili dostlarım...
O gün bugündür meşrubata da nötrümdür.